De eerste dagen

Yes, eindelijk een charger gevonden voor mijn laptop! Uiteraard had ik weer eens de reisconverter mee waar mijn laptop niet in paste, dus het feit dat ik nu een stukje kan typen op mijn eigen laptop is een ware luxe.

Na een slopende reis -complete turbulentie van Amsterdam tot Helsinki en een praatgrage medepassagier op de vlucht erna- was het dan eindelijk zover dat ik mijn eerste stappen op Japans grondgebied mocht zetten. Vanaf het vliegveld was er een bus geregeld die ons naar de dorm rooms zou brengen. Terwijl iedereen stilletjes in slaap viel vond ik het een goed plan om samen met de Duitser Tim onze beste verhalen te delen met de hele bus; De reis begon goed. Eenmaal aangekomen in onze kamers werd ik verrast met het feit dat ik nog geen roommate heb -op het moment van schrijven is hij nog steeds niet aangekomen- en dat ik op een matras op de grond slaap. Ze noemen het heel leuk een futon, maar dat betekent dus simpelweg dat je zonder bedbodem zit. Gelukkig was ik moe genoeg om na een paar biertjes met Tim rustig weg te zakken op mijn matras.

De volgende dag begon zoals het heurt in Japan met een bord noedels. Dat beviel goed, en onder luid gejubel van het bedienende Japanse dametje kwamen wij weer terug voor een tweede keer. De zondag was een rustige dag, afgesloten met een geweldige sushi-ervaring. Nog nooit zulke verse vis gegeten als ik toen op mijn bord had liggen. Als de Japanse eetstijl -zittend op een kussentje rondom een tafel van 15 cm hoog- wat meer gebouwd was op mijn lengte was het perfect geweest. Aan het eind van de avond werden wij verrast door het feit dat je in Japan zelfs bier uit de vending machines kunt kopen. Strategisch geplaatst bij een parkje was de traditie 'beerpark' al gauw geboren. We konden er niet lang van genieten, de curb view is de komende week om 11:00.

Maandag was dan de eerste dag op Kansai Gaidai University. Na een paniekerige looptocht om nog op tijd te komen kwamen we kantje boord op tijd de zaal binnenwaaien. Na een speech en een campustour hadden wij tijd om de boel rustig te verkennen. Zoals echte toeristen gingen wij direct de Mcdonalds op de campus verkennen. Publieksfavoriet is de Teriyaki Burger, een geweldige uitvinding die ze maar snel door moeten voeren naar Holland. Daarna was het tijd om onze speaking buddies te ontmoeten. Verlegen Japanse schoolmeisjes die zich hebben opgegeven om ons mee te slepen in de Japanse taal en cultuur. Na hun ontmoet te hebben mochten wij ons bewijzen met de Japanese Language Test. Om een lang verhaal kort te houden: Na een 10 minuten durende uitleg stonden wij binnen een minuut weer buiten, we konden overal "no" invullen. Het avondeten was dit keer buiten ons loopgebied, en na met 12 man in een Japanse bus te hebben gezeten zijn wij bij een heerlijke Yakitori bar geëindigd. Uiteraard werd ook deze avond afgesloten met een beerpark.

Vandaag is een enorm rustige dag. Ik hoef eigenlijk niets te doen, alleen mijn laptop registreren voor internetgebruik en mijn ceramics class zien te annuleren. In een vlaag van enthousiasme had ik mijn daarvoor opgegeven met een paar vrienden, maar een bijbetaling van een kleine 100 euro en een hoge workload toch maar besloten iets anders te doen. Ik weet wel leukere dingen dan 10 uur per week potten bakken.

Uiteraard is dit nog maar de helft van wat ik allemaal heb beleefd. In een korte tijd is mijn leven volledig op zijn kop gezet, en begin ik mij thuis te voelen in een vreemde stad met geweldige mensen om mij heen. Ik heb het enorm naar mijn zin, en alles gaat mij hier heel goed af. Het gaat zelfs iets te goed, ik praat namelijk nu ook Nederlands met een overweldigend Amerikaans accent, en heb soms ook even nodig om weer terug te schakelen naar mijn oude taal. Wees dus gewaarschuwd als je me straks niet meer kunt verstaan!